Γιατί το ΝΑΤΟ επιστρέφει στους βαλλιστικούς πυραύλους

Των Timothy Wright, Zuzanna Gwadera

Η πρόσφατη απόφαση του Καναδά να αγοράσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τον καθιστά το τελευταίο μέλος του ΝΑΤΟ που σκοπεύει να ενισχύσει την ικανότητα των χερσαίων δυνάμεών του να εμπλέκονται με στόχους σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Από το 2024, το IISS Military Balance+ δείχνει ότι 11 σύμμαχοι του ΝΑΤΟ διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς (CRBM/SRBM) ή κατευθυνόμενους πυραύλους με βεληνεκές άνω των 50 χιλιομέτρων, ενώ άλλα επτά μέλη είτε έχουν κάνει παραγγελίες είτε εξετάζουν το ενδεχόμενο αγορά μιας τέτοιας ικανότητας. Αυτές οι προμήθειες θα ευθυγραμμίσουν καλύτερα τις εθνικές αμυντικές δυνατότητες με τη Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ για το 2022 και τον βασικό στόχο του για τη Συμμαχία να ενισχύσει την αμυντική της θέση.

Αυτή η προσπάθεια είναι πιο εμφανής στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ. Εδώ, οι παραγγελίες βασίζονται σε κοινές ανησυχίες, αλλά και επιτακτικές ανάγκες, με την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία να αγοράζουν το Πυραυλικό Σύστημα Πυροβολικού Υψηλής Κινητικότητας M142 της Lockheed Martin (HIMARS), τον Πολλαπλό Εκτοξευτή Κατευθυνόμενων Πυραύλων (GMLRS) και το Σύστημα Τακτικών Πυραύλων M57 Army (ATACMS). Για να καλύψει γρήγορα μια απαίτηση επιχειρησιακής ικανότητας, η Πολωνία μοίρασε την παραγγελία της μεταξύ του Πολλαπλού Εκτοξευτή Πυραύλων K239 Chunmoo παραγωγής Νότιας Κορέας (MLRS) και του αμερικανικής κατασκευής M142 HIMARS. Η Βαρσοβία έλαβε τον πρώτο εκτοξευτή, από συμβόλαια για συνολικά 290 συστήματα K239 Chunmoo, τον Αύγουστο του 2023. Εκτός από κατευθυνόμενους πυραύλους, η Πολωνία θα προμηθευτεί το κορεατικό Tactical Surface-to-Surface Missile Block II (KTSSM-II) CRBM εμβέλειας 290 km. Η Φινλανδία, η οποία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 2023, αναβαθμίζει τα συστήματα M270 MLRS που διαθέτει και προμηθεύεται συναφή κατευθυνόμενα πυρομαχικά μεγάλης εμβέλειας.

Αντίστοιχες κινήσεις γίνονται και από χώρες που βρίσκονται πιο μακριά από τα ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ. Η Ιταλία προμηθεύεται το M142 HIMARS με κατευθυνόμενα πυρομαχικά, ενώ ήδη διαθέτει M270 MLRS. Η Ολλανδία εξέτασε αρχικά την απόκτηση του M142 HIMARS, αλλά τελικά επέλεξε το Precise and Universal Launch System (PULS) που κατασκευάζεται από την Elbit Systems του Ισραήλ, επικαλούμενη νωρίτερη διαθεσιμότητα και μεγαλύτερη χωρητικότητα πυρομαχικών. Η Δανία και η Ισπανία προμηθεύονται, ομοίως, μια παραλλαγή PULS για τις χερσαίες δυνάμεις τους.

Αλλά οι δυνατότητες μεγαλύτερης εμβέλειας αποτελούν πλέον αντικείμενο εξαγοράς και εκσυγχρονισμού. Την τελευταία δεκαετία, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αγόρασαν την παραλλαγή M57 ATACMS, με εμβέλεια 300 km. Ωστόσο, ορισμένοι σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ελλάδας, ενδιαφέρονται επίσης για τον Πύραυλο Ακριβείας Strike (PrSM) SRBM, τον οποίο έχει αναπτύξει η Lockheed Martin για να διαδεχθεί το ATACMS. Το PrSM αναμένεται να έχει μεγαλύτερη αυτονομία 499+ km. Ο Καναδάς, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, έδειξε την πρόθεσή του να αποκτήσει αυτήν την κατηγορία ικανότητας στη λευκή βίβλο της άμυνας του Απριλίου 2024.

Η ευρεία χρήση βαλλιστικών πυραύλων από τη Ρωσία κατά της Ουκρανίας έχει τονίσει το έλλειμμα ικανότητας του ΝΑΤΟ. Στον απόηχο του Ψυχρού Πολέμου, τα περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ διέλυσαν τα επίγεια συστήματα εκτόξευσης - πολλά από τα οποία ήταν πυρηνικά - λόγω της απουσίας αυτής της απαίτησης λόγω του πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος ασφαλείας. Έκτοτε, οι επενδύσεις σε όπλα stand-off έχουν ως επί το πλείστον επικεντρωθεί στην ανάπτυξη συμβατικών συστημάτων εκτόξευσης από αέρα ακριβείας.

Αυτή η τάση συνεχίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς τα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας που είχαν την πρόθεση να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ απέσυραν σταδιακά τα συστήματα που προμήθευαν οι Σοβιετικοί ως απάντηση στους στόχους της μη διάδοσης των ΗΠΑ και ως προϋπόθεση για την ένταξη. Τα μόνα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ που επιδίωξαν μια ικανότητα βαλλιστικών πυραύλων αυτή τη στιγμή ήταν η Ελλάδα και η Τουρκία, που και οι δύο απέκτησαν το ATACMS από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Μια ακραία θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, η Turkiye ανέπτυξε επίσης και ανέπτυξε πολλά σχέδια βαλλιστικών πυραύλων με τεχνολογική βοήθεια από την Κίνα.

Η ανάπτυξη μιας ικανότητας GMLRS από τις ΗΠΑ, με τη συμβολή της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, οδήγησε σε μερική ανανέωση μεταξύ ορισμένων μελών του ΝΑΤΟ μιας ικανότητας επιφάνειας-εδάφους στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η Ρουμανία αγόρασε επίσης τον M142 HIMARS μαζί με κατευθυνόμενους πυραύλους και την παραλλαγή M57 του ATACMS το 2017, με το Βουκουρέστι να επικαλείται την επιθυμία του να ενισχύσει την εθνική του αποτρεπτική και αμυντική ικανότητα και να αυξήσει τη διαλειτουργικότητα με τους συμμάχους.

Διαβάστε το άρθρο στην αρχική του δημοσίευση εδώ.  

Απόδοση-Επιμέλεια: Νικόλας Σαπουντζόγλου

Διαβάστε ακόμα:

Μ. Βρετανία: Οι ιδεοληψίες των Εργατικών δεν βοηθούν τις σχέσεις με την ΕΕ

Ακυβέρνητο καράβι η Ευρώπη που ελπίζει στη... Μεγάλη Βρετανία

2024-07-04T04:45:56Z dg43tfdfdgfd